Bogotá veilig?

Bogotá is statistisch gezien een relatief veilige stad, de slechte buurten op de berghellingen in het zuiden en uiterste noorden daargelaten. Ik ben daar nog niet geweest, maar wil er wel een keer heen, onder begeleiding, zonder geld en dingen van waarde.*

Zo nu en dan bereiken je berichten uit die armere wijken. Gisteren kreeg de situatie aldaar een gezicht. Een neefje van een vriendin, zeventien jaar oud, is op straat doodgeschoten. Erg treurig, al onderhoudt ze weinig contact met dat deel van de familie. De laatste keer dat ze haar nu overleden neefje de hand schudde was een jaar geleden, uitgerekend op de begrafenis van zijn oudere broer. Toen was hij al aan de drugs. Twee andere broers waren al eerder omgekomen door drugsgerelateerd geweld, dus heel verrassend is zijn lot niet te noemen. De begrafenis zal ongetwijfeld net als de vorige naar Mexicaans gebruik worden opgeluisterd door mariachi’s. Krijsende vrouwen en roepen om wraak zullen het drama compleet maken.

Filmmakers zouden een hoop ‘plezier’ kunnen beleven aan het Colombiaanse ‘tokkie-gezin‘ waar de jongen uit voortkwam. De aan de drank geraakte vader, een overtuigd ‘Uribista’ (aanhanger van de rechtse president Uribe en alleen al daarom niet geliefd bij de rest van de familie), verwekte maar liefst twintig kinderen bij verschillende vrouwen en liet ze stuk voor stuk aan hun lot over. Alleen de vrouwen uit het gezin weten zich aan de malaise te onttrekken door hard werken en het opzetten van eigen bedrijfjes. De oudste zoon is succesvol als advocaat. Het is afwachten wat er met de jongste telgen uit het gezin zal gebeuren. Ze zijn nu nog tussen de acht en twaalf jaar oud, terroriseren ze over enkele jaren ook hun buurt?

Personas de la calle
Ook in het oude centrum waar ik woon leven veel mensen op straat. Voor de meeste ‘personas de la calle‘ hoef je je geen zorgen te maken. Ze bedelen, laten je verder doorgaans met rust en zijn in tegenstelling tot de junks in Amsterdam wél blij met een stuk brood. Met de ‘recicladores’ is het bovendien goed zaken doen. Dylan en William brengen me wekelijks een zak hout voor de open haard en als ik het geld niet gepast heb gaan ze gerust een biljet voor je wisselen.

Helaas is er ook een ander slag mensen op straat te vinden, dus je moet wel goed op je hoede blijven. Ik ben al twee keer in aanraking gekomen met een drugsverslaafde ‘loco‘ die me erg agressief benadert. De eerste keer dat ik hem weigerde iets te geven bleef hij me achtervolgen en kreeg ik als afscheidscadeau een klodder spuug op mijn wang (misschien voor de zekerheid nog maar even een tbc-test doen?). De tweede keer dreigde hij me te vermoorden en in stukken te hakken. Misschien heeft hij bij de paramilitairen gezeten? Als ik hem in het donker tegenkom zet ik het wel op een lopen. Ik vertrouw er maar op dat ik harder kan rennen dan hij met zijn door drugs uitgeteerde lichaam.

Er doen ook verhalen de ronde dat er naast de gebruikelijke zakkenrollerij de laatste tijd meer gewapende berovingen plaatsvinden in de wijk waar ik in woon. Statistisch is het niet na te gaan, maar ik ken twee zeer recente gevallen uit mijn directe omgeving. Zo kreeg Julio, waar ik twee keer mee op stap ben geweest, drie weken geleden een pistool in zijn zij gedrukt. Hard ‘auxilio‘ roepen bleek genoeg om de dader te laten vluchten. Ik denk dat ik in zo’n geval maar beter niet de held uit ga hangen. Gewoon ‘tranquilo’ zeggen en netjes die peso’s overhandigen. Ik zorg er door dit soort verhalen wel voor dat ik zo min mogelijk geld bij me heb. En die bankpas laat ik voortaan ook maar thuis als ik hem niet nodig heb.

Andrea ontsnapte deze week aan een beroving door drie mannen hier bij mij in de straat. Die probeerden haar te omsingelen, waarop ze resoluut de op de hoek gelegen bakkerij in vluchtte. De uiterst sympathieke eigenaar – die laatst nog op ons verzoek overschakelde naar Nederland-IJsland – haalde resoluut een pistool (!) achter de toonbank vandaan en rende de straat op. De mannen waren al weggerend.

* Disclaimer: Ondergetekende acht zich niet verantwoordelijk voor het veroorzaken van overmatige bezorgdheid bij familie en vrienden. Lees vooral de laatste twee alinea’s niet als je rustig wilt slapen.